Siłą napędową wszelkich działań człowieka jest motywacja. Dziecko przekraczające próg pierwszej klasy – oprócz naturalnych obaw i niepewności jest pełne energii, zapału, nadziei, rozpiera go radość i duma z powodu ważnego etapu, jaki rozpoczyna się w jego życiu. Niestety, potem sukcesywnie niszczymy tę motywację. Tylko w jakim celu?W poszukiwaniu optymalnych rozwiązań dla szkoły
Siłą napędową wszelkich działań człowieka jest motywacja. Dziecko przekraczające próg pierwszej klasy – oprócz naturalnych obaw i niepewności jest pełne energii, zapału, nadziei, rozpiera go radość i duma z powodu ważnego etapu, jaki rozpoczyna się w jego życiu. Niestety, potem sukcesywnie niszczymy tę motywację. Tylko w jakim celu?
Amerykańska nauczycielka, Robyn Jackson, postanowiła podzielić się na blogu własnymi doświadczeniami nauczycielki stawiającej pierwsze kroki w szkole. Nie od dziś wiadomo, że uczenie się na błędach może być skutecznym sposobem zdobywania wiedzy. Ale wartość tego rodzaju nauki nie powinna ograniczać się tylko do uczniów, więc warto też patrzeć co jakiś czas za siebie. 
Oczywiście, że nikt z nas nie jest nieomylny (choć obserwując rodzimych polityków można dojść do innych wniosków – że wśród nich są wyłącznie osoby nieomylne...). Pedagodzy oczywiście też błędy popełniają, więc warto o tych błędach rozmawiać. Wszak na nich najwięcej się uczymy. Oto autorski, krótki przegląd kosztownych błędów popełnianych przez pedagogów.
To, że nauka to potęgi klucz, wiadomo od dawna. To, że człowiek uczy się przez całe życie, również nie jest nam obce.
Taktowny nauczyciel „nie ogłasza ostentacyjnie”, że nie lubi rudych uczennic, „nie dostrzega złośliwie” pierwszych klasowych miłości, „nie słyszy” kłopotliwych wypowiedzi. Jest w klasie po to, żeby m.in. uczyć swoich podopiecznych godności. Wobec tego takt jest podstawowym wyznacznikiem jakościowym klimatu emocjonalnego w klasie.
Raport "Szkołę mą widzę kosztowną" przygotowany przez Forum Obywatelskiego Rozwoju przeszedł bez echa. Kilka publikacji w mediach, a na kilku blogach komentarze w stylu: "żonglerka liczbami". Szkoda, że zawsze gdy sięgamy po dane statystyczne dotyczące trendów, próbuje się tak kończyć dyskusję. Niby na jakich danych mamy się opierać, szukając rozwiązań dla szkół?
