Uczę języka obcego. Od wielu lat obserwuję ludzi w różnym wieku, którzy wkładają mniej lub więcej wysiłku w to, aby móc posługiwać się językiem angielskim. Co roku na pierwszej lekcji, gdy spotykam się z nową grupą, oprócz standardowych pytań o pochodzenie i posiadane zwierzaki domowe, zadaję pytanie: “W jakie grasz gry?” Jeszcze kilka lat temu reakcja była zwykle podobna. Duża część dziewcząt się oburzała, że nie mają na takie bzdury czasu. Chłopaki trzymali język za zębami.

Jak pomóc dzisiejszym uczniom, by stali się za chwilę innowacyjnymi pracownikami, przedsięiorcami, obywatelami? To cel, który stawiają sobie wszyscy - od urzędników europejskich po rodziców i nauczycieli. Jakich środków, zasobów, zmian etc. potrzebujemy, by wprowadzić innowację do szkół? Dobrym pomysłem jest wprowadzanie zajęć z projektowania i designu.

Patrząc na sytuację na rynku pracy, absolwenci kierunków ścisłych i technicznych mają większą szansę na znalezienie dobrej pracy w dziedzinach kluczowych dla rozwoju polskiej gospodarki. Z danych Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego wynika, że trudne studia techniczne wybiera coraz więcej maturzystów – także dziewcząt. Na politechnikach stanowią one już 35% wszystkich studentów.

Nakładem Rzecznika Praw Dziecka ukazały się dwie książki autorstwa Janusza Korczaka „Prawo dziecka do szacunku” oraz „Jak kochać dziecko. Dziecko w rodzinie”. Wyjątkowe dzieła zawierające najważniejszą myśl pedagogiczną Starego Doktora trafią do bibliotek w całej Polsce.

Ocenianie uwzględnia rozwój osobisty osiągany dzięki uczeniu się języka obcego. Zawiera cele formalne i funkcjonalne oraz uwzględnia język w relacjach społecznych. Opanowanie języka obcego/drugiego uzależnione jest od opanowania języka ojczystego/pierwszego. Mówią o tym zachowania, co zawarłem w systemie oceniania.

Zasmuciło mnie zestawienie dwóch wczorajszych publikacji na temat przygotowania szkół dla sześciolatków – oficjalnej (NIK) i medialnej (Rzeczpospolita). Bitwa polsko-polska trwa w najlepsze i niestety kulami cały czas dostają dzieci. Wygląda na to, że najmniej przejmują się tym dziennikarze. Mają przecież dziennikarskie mięso i są szczęśliwi, że mogą trochę namieszać...