Omawianie fragmentów “Pana Tadeusza” we wszystkich kolejnych klasach szkoły podstawowej (od czwartej począwszy) od zawsze wydawało mi się nieco przesadzonym pomysłem. Nie ten język, nie ta wrażliwość na słowo, nie ten etap rozwoju. Cóż jednak zrobić, gdy takie są sztywne wytyczne? Chyba tylko pozostaje nam zadbać, by czas nie poszedł na marne. Jak tego dokonać? Sami zobaczcie.

Uczenie się przez praktyczne działanie - doświadczanie, konstruowanie, budowanie, gotowanie czy przygotowywanie okolicznościowych wytworów (np. dekoracji i ozdób) - jest ważnym elementem procesu edukacji i... nieco zaniedbywanym w szkole. Ważne tu jest wdrażanie w codzienność szkolną takich aktywności, które pobudzają do myślenia, działania i ruchu, a w szczególności rozwijają umiejętność radzenia sobie z sytuacjami problemowymi. Niezbędna przy tym jest współpraca naszych uczniów, ale także i nauczycieli - we wszystkich typach szkół.

Gramatyka i gramatyka. Jedno z tych zagadnień, które jest niespecjalnie bliskie uczniom, choć powinno być. W dużej mierze wiąże się z przyswajaniem teorii, schematów odmiany, pewnym abstraktem, który niekoniecznie ma ochotę zostać w uczniowskich głowach. Dlatego przy okazji podobnych zajęć staram się łączyć żmudne ćwiczenia z atrakcyjną dla młodych ludzi formą.

Nic bardziej nie urozmaica zajęć niż ruch. Można go wprowadzić na różne sposoby. Czasami wystarczy, że dzieciaki muszą podejść z kolejnym wykonanym elementem do nauczycielskiego biurka, by rozładować w nich niespożyte pokłady energii. W tej sytuacji doskonale sprawdzają się… naklejki!

Współpraca jest elementem niezbędnym do aktywnego uczenia się, dzięki temu nasi uczniowie widzą, że można do rozwiązania dojść różnymi drogami oraz uczą się komunikowania w celu rozwiązania problemu. Nie dostrzegam żadnych wad współpracy na lekcjach, mogę za to wymieniać wiele zalet takiego organizowania pracy dydaktycznej.

W języku angielskim termin ocenianie ma dwa odpowiedniki: grading - czyli to, co potocznie kojarzy nam się z ocenianiem, a więc wystawianie ocen (ocenianie sumujące), oraz assessment - słowo oznaczające monitorowanie postępów ucznia, stałą ewaluację tego, gdzie jest i w jaki sposób ma osiągnąć kolejne cele (często utożsamiane z ocenianiem kształtującym). Druga forma, w szczególności, stanowi rodzaj interakcji pomiędzy nauczycielem a uczniem, w którym to obie strony udzielają sobie nawzajem informacji zwrotnej - nauczyciel uczniowi o zaawansowaniu jego wiedzy i umiejętności, a uczeń nauczycielowi o tym jak powinien zmodyfikować kolejne lekcje, aby umożliwić uczniowi osiągnięcie celów edukacyjnych. Czy przestrzeń szkoły może wspierać tą interakcję? Czy istnieją metody aktywnej oceny?