Jesteśmy świadkami ważnego wydarzenia. W kolejnych szkołach ugruntowują się komitety strajkowe. Na forach trwają ożywione dyskusje. Grupa, która często przedstawiana była jako bierna przebudziła się, by walczyć. O co?

Większość z rodziców najchętniej niczego nie odmawiałaby swoim dzieciom. Chcieliby im dać wszystko, na co ich stać. Wielu zadeklarowałby również, że jest w stanie oddać życie za swoje dzieci. Dzieje się tak, ponieważ słowo „tak” jest najprostszym symbolem miłości.

Obserwując kłopoty wielu nauczycieli w skutecznym inspirowaniu uczniów do samorozwoju, przejęciu przez nich odpowiedzialności za własną naukę, ale też pomocy w lepszym rozumieniu siebie, swoich potrzeb, osobistego potencjału, motywowaniu ich do kierowania własnym rozwojem, dostrzegam ogromną rolę w świadomym budowaniu spójnych programów oddziaływań wychowawczych i systemowym działaniu całej szkolnej społeczności. Oto krótka historia...

Wiadomość była elektryzująca. Czy zechciałbym wypowiedzieć się dla TVP Info w sprawie strajku nauczycieli?! Po krótkiej walce wewnętrznej przypomniałem sobie, że w sprawach zawodowych jestem apolityczny, i serdecznie zaprosiłem panią redaktor.

„Jedyną stałą rzeczą w życiu jest zmiana” - jak mówił Heraklit. Dla Ewy Radanowicz zmiana jest stałym elementem pracy szkoły. O zmianie mówiła na Inspir@cjach wczesnoszkolnych 2019, ale także oprowadzając ambasadorów i nauczycieli szkół Wiosny Edukacji po swojej szkole w Radowie Małym. O zmianie mówili nam inni radowscy nauczyciele, a także nauczycielki z Bakałarzewa i Konstancina, które towarzyszyły Ewie Radanowicz w jej wystąpieniu „Fakty i mity o zmianach w szkole” podczas konferencji. To, co mówiły, można podsumować tym, że zmiana jest procesem, pracą i działaniem. By był to proces skuteczny, to musi być to zmiana z wizją końca.

Spośród nieprzeliczonego mrowia oryginalnych idei i świetnych pomysłów dotyczących edukacji, jakie w ciągu ostatnich lat przemknęły przed moimi oczami, szczególnie za sprawą internetu, jedna propozycja posłuży dzisiaj jako punkt wyjścia do pedagogicznej refleksji. Zachowałem ją w pamięci ze względu na zarazem odkrywczy i obrazoburczy tytuł artykułu, sugerujący mianowicie, że popularne kolorowanki, czyli obrazki zawierające kontury do wypełniania, szkodzą dzieciom. I zachęcający, by wobec tego wyrzucić je do kosza.