Przeczytałam i zrobiłam streszczenie artykułu o badaniach nad coachingiem nauczycielskim w Stanach Zjednoczonych. Coaching w tym artykule rozumiany jest jako obserwacja lekcji i przekazywanie informacji zwrotnej po obserwacji.

Z jaką prędkością leci spadająca gwiazda? Co się stanie, jak wyjdę ze skóry? Czy każdy z nas jest niepowtarzalny? Czy komórki nerwowe mogą robić błędy? To tylko przykłady z niekończącej się listy pytań, które często zadają dzieci i domagają się odpowiedzi – najczęściej od swoich rodziców. Ciekawość dziecka jest niezmierzona, powinniśmy zadbać o to, aby nie została ona wyrugowana przez szkołę.

Wiedza nie powstaje w centrach powstawania wiedzy. Wiedza powstaje wszędzie. Ona musi być wymieniana i aktualizowana. Jest jak życie biologiczne, potrzebuje ciągłego odtwarzania, przetwarzania, reprodukowania się. I dzieje się to w relacjach, konektywnie, w sieci społecznej. Kiedyś odbywało się to analogowo, poprzez język i przekaz niewerbalny, poprzez kontaktowanie się ludzi ze sobą: współuczestnictwo, współdziałanie, rozmowę, dialog. Potem - za sprawą ewolucji kulturowej - ludzkie mózgi zaczęły wspomagać się pamięcią zewnętrzną. Najpierw było to pismo ręcznie zapisane, potem wydrukowane a więc szybko powielone i zwielokrotnione. Do sieci współpracujących mózgów dołączyły... książki i czasopisma. Kolejny element sieci.

Ruszył nabór do ogólnopolskiego konkursu dla szkół podstawowych, organizowanego przez Narodowe Centrum Kultury z okazji 100. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości! Zadaniem jest wspólne zaśpiewanie przez uczniów szkoły pieśni hymnicznych. Dla zwycięzców przewidziano wysokie nagrody pieniężne.

Realizacja projektów w klasach I-III nie powinna sprawiać nauczycielom kłopotów, ponieważ pozwala na elastyczną pracę z dziećmi wokół jednego zagadnienia tematycznego przez dłuższy czas. Nie musimy się spieszyć, a planując zadania w projekcie należy mieć na uwadze realizację podstawy programowej dla I etapu edukacyjnego. projekt w klasach młodszych powinien angażować wszystkie zmysły dziecka, wiązać w całość różne dziedziny edukacji, czyli być najprawdziwszym nauczaniem zintegrowanym. To oznacza również konieczność uwzględnienia dziecięcych zainteresowań i pomysłów. Dzięki temu mamy szansę osiągnąć sukces edukacyjny przy maksymalnym zaangażowaniu małych uczniów.

To, ile dziecko jest w stanie wyciągnąć korzyści z edukacji szkolnej, wynika z jego wewnętrznej motywacji. Z tą w polskiej szkole nie jest najlepiej. Zbyt wielu nauczycieli oczekuje, że dziecko będzie podążało za nauczycielem i jego wywodem w ciszy i skupieniu. Podawczy styl nauczania nie sprzyja umacnianiu motywacji do nauki.