W nauczaniu zdalnym, gdy kontakt z uczniem jest bardzo utrudniony, nauczyciel nie wie, na ile uczniowie są zaangażowani w naukę i na ile jego metody nauczania są efektywne. Warto włączyć uczniów w planowanie lekcji i w wybór metod nauczania. Można to zrobić poprzez zadawanie uczniom pytań.

Dzieci w polskich szkołach podstawowych doświadczają różnorakich form przemocy: nie tylko bicia czy przezywania, lecz także często dość wyrafinowanych i trudnych do zauważenia przez dorosłych przejawów nietolerancji czy dyskryminacji. Tymczasem wykluczenie dziecka przez rówieśników jest dla niego równie bolesne co przemoc fizyczna – przekonuje dr Piotr Rycielski, psycholog specjalizujący się w zapobieganiu przemocy szkolnej.

Program z Pandą to nowa edukacyjna przygoda przygotowana przez Fundację WWF Polska, stworzona z myślą o nauczycielach i nauczycielkach, edukatorach i edukatorkach oraz wszystkich tych, którym leżą na sercu kwestie ochrony przyrody i klimatu dla obecnych i przyszłych pokoleń. Program dzięki swojej elastyczności odpowiada na potrzeby i zainteresowania szkół podstawowych i ponadpodstawowych. Można wybrać daną ścieżkę tematyczną i realizować ją w wybrany przez siebie sposób. Przewodnikami tej edukacyjnej przygody są trzy niedźwiedzie: niedźwiedź polarny, niedźwiedź brunatny i panda wielka, które w zależności od wyboru, poprowadzą klasę ścieżką klimatu, różnorodności biologicznej lub transformacji szkoły.

Wysłuchałem do końca wystąpienia prof. Stanisława Czachorowskiego pt. Jak uniemożliwić ściąganie na egzaminach i kolokwiach?. W szóstej minucie zainteresowała mnie obietnica autora, że przedstawi „Jeden dobry sposób na to, by uniemożliwić całkowicie ściąganie.” Mam wątpliwości, czy to jest w pełni możliwe – jak sam, autor mówi, ściąganie jest częścią naszej „kultury uczenia się”. Bacznie jednak przysłuchiwałem się dalszym wywodom by poznać ten jeden dobry sposób.

Temat organizacji dnia otwartego w modelu pracy zdalnej powraca w rozmowach z dyrektorami wielu szkół. Nie możemy zaprosić uczniów i ich rodziców do naszej przestrzeni edukacyjnej, istnieje natomiast wiele sprawdzonych praktyk na to, jak spotkać się on-line, przedstawić nasze działania i zaprosić na wirtualny spacer. Warto też pomyśleć o dłuższej – tygodniowej formule realizacji przedsięwzięcia, gdy każdego dnia prezentujemy nowy materiał o szkole, mamy też możliwość spotkania się z przedstawicielami szkolnej społeczności – uczniami, nauczycielami, dyrekcją, rodzicami.

Rozumiem, że człowiek zaangażowany w swoją pracę potrzebuje poczucia jej sensu. To chyba najnaturalniejsza ludzka potrzeba wyższa – nadanie celu swojemu istnieniu poprzez działanie. Problem zaczyna się wtedy, gdy, mimo usilnych starań, upragnionego celu nie widać na horyzoncie, a lata lecą. Pojawia się wtedy pokusa pójścia na skróty, przekazania światu, że co prawda do owego celu droga wciąż daleka, są przejściowe trudności, niespójności i wiązanie sznurkiem, ale ogólnie to wiadomo, o co nam chodzi i w końcu najważniejsza jest idea…