Dawno temu, przed pandemią, kiedy to jeszcze uczniowie chodzili codziennie do szkoły (a nie szkoła do ich domów), lubiliśmy narzekać, że młode pokolenie ma za mało ruchu, zaś zbyt dużo czasu spędza przed ekranami telewizora, komputera, smartfonu. Po roku pandemii sytuacja jest znacznie gorsza: i dorośli, i dzieci statystycznie znacznie więcej ważą, mniej się ruszają, więcej czasu spędzają przed ekranem. Badania potwierdziły też powszechne domysły, że ostatni rok był bardzo niekorzystny dla stanu naszego wzroku.

W poprzednim swoim tekście ("Czekając na zmiany") wyraziłem nadzieję, że ewolucja oświaty publicznej potoczy się w kierunku jej zróżnicowania, pod presją rozmaitych potrzeb jej podmiotów. Już wtedy ten wariant toku wydarzeń wydawał mi się dość optymistyczny i możliwy jedynie pod warunkiem, że potrzeby te zostaną wreszcie wyartykułowane i do akcji wkroczy niezidentyfikowany w tej chwili gamechanger, który w procesie tym spełni rolę katalizatora.

Wyszukiwanie informacji i jej weryfikowanie jest jedną z podstawowych kompetencji życiowych, mających duże znaczenie w dzisiejszej szkole oraz na rynku pracy. Dzięki temu odnajdujemy się w szumie informacyjnym, a przy okazji wykorzystujemy także inne ważne umiejętności, takie jak analiza, krytyczne myślenie czy podejmowanie decyzji. Kształcenie tej kompetencji już na etapie edukacji szkolnej wymaga aktywnych form nauczania oraz stworzenia rusztowania dydaktycznego (ang. scaffolding), które umożliwi uczniowi stopniowy rozwój umiejętności koniecznych dla efektywnego poszukiwania wiarygodnej wiedzy. Jakimi metodami można się więc posłużyć na lekcjach, aby uczniowie aktywnie pracowali i rozwijali te kompetencje?

Kto zadaje pytania w klasie szkolnej? Przeważnie nauczyciel, ale dobrze byłoby, aby zadawali je również uczniowie – nauczycielowi i sobie nawzajem.

Transformacja przestrzeni szkoły powinna zaczynać się od zmiany w nastawieniu całej społeczności szkolnej i odpowiadać na potrzeby nauczycieli i uczniów związane z koncepcją pedagogiczną, jaka przyjęta została w szkole. Coraz więcej osób związanych z edukacją formalną zaczyna zdawać sobie sprawę z tego, że metody, jakie stosujemy w szkole oraz treści programowe muszą ulec zmianie, jeśli chcemy nadążyć za zmieniającym się światem. Musimy ponownie przeanalizować i wymyślić edukację – nauczanie i uczenie się – od nowa, na miarę XXI wieku.

O dostępności wciąż mówi się za mało! A przecież bez niej wielu z nas nie będzie w stanie normalnie żyć. Czas dostrzec potrzeby osób z niepełnosprawnościami, osób starszych czy też znajdujących się w różnych trudnych życiowych sytuacjach! Chcemy Wam pomóc zrozumieć jak ważna jest dostępność we współczesnych czasach. Stąd nasza akcja edukacyjna i konkurs uDOSTĘPniacze 2.0. Ten ostatni jest skierowany do nauczycieli i uczniów drugich i trzecich klas szkół ponadpodstawowych z całej Polski.