Na naukę można spojrzeć jako na proces lub jako na produkt. Proces to poszukiwanie czegoś nowego, to opowieść, uczenie odkrywania. Produkt to fakty w podręczniku. Do tego ostatniego sprowadza się zazwyczaj edukację, niestety nawet i na uniwersytetach. To próba skopiowania i indywidualnego wyposażenia absolwenta w podręczną encyklopedię (niezbednik inteligenta, inżyniera, magistra). Kłopot tylko taki, że tej wiedzy jest zbyt dużo (nie zmieści się w indywidualnej głowie, nawet ta z wąskiej dyscypliny) oraz jest znacząco łatwy dostęp z dowolnego miejsca do światowego repozytorium wiedzy. Zatem znacznie ważniejsze jest uczyć planowania i wykonywania eksperymentów, myślenia niż zapamiętywania faktów.

W planszówki, karty, kółko – krzyżyk grał chyba każdy z Was i mam nadzieję, że gra nadal. Zresztą gry planszowe przeżywają w ostatnim czasie rozkwit – grają mali i duzi, młodsi i starsi, grają znajomi, grają całe rodziny.

Profesor Zgrzyt, Anima, Figo, Eron oraz Kuba i Julka to postacie, które wkrótce znać będzie każdy polski pierwszoklasista. Już we wrześniu 2015 roku, jako bohaterowie interaktywnego e-podręcznika do edukacji wczesnoszkolnej, zaczną wprowadzać w świat nauki i cyfrowej przygody uczniów klas 1–3 szkoły podstawowej.

Po raz pierwszy w Polsce ruszył Sanoma Learning Lab – program, w którym blisko 50 polskich nauczycieli, studentów i przedstawicieli biznesu rozpoczęło swoją przygodę, w czasie której rozwijać będą swoje pomysły na nowoczesną edukację. Projekt ruszył w Gdańsku, a swój finał będzie miał pod koniec roku w Amsterdamie. Na autorów najlepszych projektów czeka pokaźna nagroda – 10 000 euro.

„Jeśli ktoś podąża drogą w złym kierunku nie potrzebuje motywacji do przyśpieszania. To czego potrzebuje to wiedzy, która spowoduje, że zawróci.” – powiadał Jim Rohn. To powiedzenie znanego i cenionego nauczyciela skutecznego działania trafnie oddaje powód, dla którego pragniemy zainteresować poszczególne szkoły logodydaktyką - moją koncepcją rozwoju osobistego.

Zainspirowana „potyczkami karcianymi” Marleny Beszterdy, opublikowanymi w poście Wyrywaniec słowny, wymyśliłam eduzabawę ze zwykłą talią kart. Dlaczego by nie spróbować gamifikować nauczania języka polskiego?