fot. sxc.hu

Od wielu lat prowadzę zajęcia dla studentów z prezentacji publicznych (autoprezentacja), czyli uczę wypowiedzi publicznych w formie referatów, dyskusji, dyskusji internetowych, plakatów, esejów, e-portfolio itd. Zajęcia wymuszają na mnie ciągłe obserwowanie, douczanie się, zastanawianie się... nad komunikacją w różnych sytuacjach. Ciągle odkrywam coś nowego. Z perspektywy lat mogę śmiało napisać, że szeroko rozumiana popularyzacja uczy wypowiedzi... także naukowych. Wymusza i ułatwia odejście od rytuału i pomaga skupić się na sensie wypowiedzi. Ułatwia dostrzeżenie.. słuchaczy. Z całą pewnością naukowcy powinni próbować wypowiadać się poza swoim, wąskim gronem. Bo wtedy lepiej będą mówili i pisali... treści naukowe!

fot. Fotolia.com

W nowym cyklu artykułów na łamach Edunews.pl będziemy zastanawiać się nad dorobkiem wybitnych pedagogów i spróbujemy odczytać na nowo ich przekaz, z praktycznego punktu widzenia i pod kątem możliwości korzystania z ich pomysłów i podpowiedzi w polskiej szkole w XXI wieku. Na początek proponujemy wartości i zasady pedagogiki Celestyna Freineta. Być może do niej jeszcze wrócimy.

fot. Fotolia.com

Czy można wyobrazić sobie szkołę bez tradycyjnych ocen? Bez cyferek wpisywanych do dziennika? Bez odpytywań na pięć, cztery czy trzy? Bez walki o stopnie? W moim przekonaniu oceny są nie tylko zbędne - są także przeciwskuteczne. Nie pomagają w realizowaniu zasadniczych celów szkoły.

fot. Fotolia.com

Tom Peters - jeden z najbardziej wpływowych liderów w zakresie zarządzania twierdzi, że najgorszą liczbą, jaką zna, to liczba 26,3. Oznacza ona przeciętną ilość godzin przeznaczoną na doskonalenie zawodowe. To wynik badań przeprowadzonych w amerykańskich organizacjach. Okazuje się, że zaledwie 4 minuty dziennie przeznacza pracownik na rozwój swoich zawodowych kompetencji. A MEN proponuje nauczycielom jeszcze mniej, bo 20 godzin w ciągu roku...

(C) Edunews.pl

Uczniowie nie przychodzą do szkoły po to, żeby sobie pomilczeć. Jeśli tak się dzieje na lekcjach, że faktycznie mówi tylko nauczyciel, a uczeń tylko, gdy pozwoli mu na to nauczyciel, to można uznać taką sytuację za porażkę dydaktyczną - oczywiście nauczyciela. To uczniowie mają mówić na lekcji, a nauczyciel powinien uczestniczyć w rozmowie, podtrzymywać ją kolejnymi pytaniami.

fot. Szkoła Cogito w Poznaniu

Zawsze chciałam tworzyć „szkołę marzeń”, do której nauczyciele przychodzą ze względu na dzieci, bo lubią z nimi być, uczniowie zaś - żeby rozwijać zdolności do samodzielnego myślenia oraz zaspokajać naturalny głód poznawania świata w miejscu, które lubią i z ludźmi, których szanują. Chciałabym dziś podzielić się pewną wizją i koncepcją szkoły, którą od pewnego czasu udaje mi się rozwijać. Ku inspiracji innych dyrektorów i nauczycieli…