Jak ja mam zacząć korzystać z nowych, mobilnych technologii podczas zajęć? Po prostu zacznij. Na początek można poeksperymentować, nawet w ograniczonym zakresie (porozmawiajmy też z uczniami, czy nie chcą pomóc). Wybierzmy jakiś temat z programu nauczania. Zastanówmy się, jak przekazywaliśmy tę wiedzę uczniom do tej pory. Jak możemy zrobić to inaczej, korzystając z nowych mediów?

W 2001 r. amerykański edukator i badacz mediów Mark Prensky po raz pierwszy użył sformułowania „cyfrowi tubylcy“ dla określenia generacji, której cyfrowe technologie informacyjno-komunikacyjne towarzyszą od kołyski, będąc ważną częścią „naturalnego“ środowiska, w której żyją i się rozwijają. I faktycznie - są tacy rodzice, którzy z chwilą urodzin swojego dziecka mają już założony dla niego profil na Facebooku.

Czy możemy wyobrazić sobie szkołę obróconą o 180 stopni? Taką, w której jako pracę domową uczniowie otrzymują do obejrzenia wykłady na wideo i powiązane z nimi ćwiczenia online, a podczas pobytu w szkole rozmawiają, dyskutują ze sobą, pomagają sobie, tworzą związane z danym tematem symulacje, gry, zabawy itp.? Czy to w ogóle możliwe? Tak, zobaczmy, że to jest możliwe.

Projekt rozporządzenia ministra edukacji narodowej w sprawie zmiany zasad rejestracji podręczników wywołał burzę w środowisku wydawców edukacyjnych, którzy obawiają się zwiększenia piractwa i spadku dochodów. Ale projekt nie do końca spodobał się również Koalicji Otwartej Edukacji, która wskazuje na niedociągnięcia. Być może nie jesteśmy daleko od kompromisu.

Nauczyciele motywują uczniów różnie. Na pytanie, jak motywować? – odpowiedź jest w zasadzie jedna: ciekawie i skutecznie! Motywowanie do nauki i pracy jest szeroko opisane w psychologicznej i dydaktycznej literaturze, a w praktyce problem powraca jak bumerang. Czy jest możliwe błyskawiczne wywieranie wpływu na kogoś? Jak zmotywować siebie i innych do działania?

Z pomocą studentek z pewnego Nauczycielskiego Kolegium Języków Obcych została przeprowadzona lekcja w jednej z polskich szkół podstawowych, w której odbywały całoroczne praktyki. Owa lekcja „nieco“ odbiegała od typowych, frontalnych, książkowych, aemocjonalnych zajęć. Otóż była to nauka dramą! Dzieci były zachwycone, gdyż nikt tak z nimi wcześniej nie uczył się języka.