W edukacji nastawionej na dziecko kładziemy nacisk na aktywności, w których uczniowie i uczennice są aktywni, podejmują decyzje i rozwiązują problemy. Metodą, która pozwala nam to osiągnąć jest Design Thinking. Jest to proces rozwiązywania problemu w taki sposób, który pozwala dopasować rozwiązanie do potrzeb odbiorcy, a dzieciom – rozwinąć wiele kompetencji: kreatywność, empatię, krytyczne myślenie, współpracę, komunikację. Uczy też, jak podejmować decyzje i wypracowywać kompromisy, a jednocześnie daje uczniom i uczennicom poczucie sprawczości.

Praca z lekturą z moją klasą to podróż po ciekawą przygodę. Każda lektura to taki mini projekt wyzwalający aktywność twórczą dzieci. Obejmuje wszystkie obszary edukacji, tym samym realizowane są niemal wszystkie zadania podstawy programowej.

Mam pewną propozycję dla nauczycieli. Przedstawię sześć strategii dydaktycznych, które na pierwszy rzut oka są sprzeczne z naszą intuicją nauczycielską i z tym, do czego przywykliśmy w nauczaniu. Z drugiej strony wyniki badań edukacyjnych pokazują, że mogą one być skuteczne.

"No i zaczęło się. Od słowa do słowa, a w sumie od litery do litery zrodził się pomysł. Wspólny! Nawzajem się nakręcaliśmy. Na początek każdy z nas dostał za zadanie nagrać film o swoich mocnych stronach. O tym, co może zaoferować koleżankom i kolegom z Ukrainy. Nie tylko Miszy. Z tymi mocnymi stronami była niezła polewka – bo każdy mówił, że nic nie potrafi. A inni go przekonywali, że podziwiają go za to i za to, i jeszcze za tamto… I znów były dymy z Miszą. Bo on nie chciał tylko brać. Stwierdził, że czuje się wtedy jak ostatnia ofiara. My, że zajefajnie nam dawać, bo mamy lepsze samopoczucie. Więc on na to, gdzie możemy sobie to lepsze samopoczucie wsadzić..."

Dzieci rozpoczynające naukę w szkole, choć ze względu na rok urodzenia umieszczone w tej samej klasie, mogą znacznie różnić się między sobą poziomem i tempem rozwoju. Naszym, nauczycielskim zadaniem jest zapewnić każdemu z nich najlepsze warunki, by mogły uczyć się i rozwijać swój potencjał. Często mówimy o indywidualizacji nauczania, o dostosowaniu wymagań edukacyjnych, trudności zadań i tempa pracy do możliwości każdego ucznia i uczennicy. Znacznie rzadziej mówimy o tym, jak to zrobić w praktyce.

Wielu nauczycieli narzeka, że przekazywanie uczniom informacji zwrotnej jest bardzo pracochłonne i czasochłonne. W tym wpisie przedstawiam, jak to można zrobić z mniejszym wkładem pracy, a z większym zaangażowaniem uczniów.