Trudno jest mówić o testach bez pytania: po co nam one? Pytanie wydaje się obrazoburcze. Jak to po co? Aby porównać wyniki i dać przepustkę do lepszych szkół. Nie widzę sensu porównywania uczniów, nie wpłynie to na ich większą wiedzę i umiejętności. Bliska mi jest zasada – od mierzenia krowy nie przybywa jej mleka. Testomania wiosenna (czyli mierzenie krowy) zatrudnia wielu ludzi i jest bardzo kosztowna, czy na pewno nas na to stać?

Na początku stycznia każdego roku w Londynie odbywają się jedne z największych na świecie targów technologii edukacyjnych – British Education and Training Technology (BETT). W ciągu czterech dni trudno jest obejść wszystkie stoiska 650 wystawców i zagłębić się w prezentowane tu rozwiązania dla szkolnictwa. Ale jeśli szukać inspiracji i wrażeń, to właśnie najlepiej tam.

Odwiedziłam Finlandię w ramach wizyty studyjnej zorganizowanej w ramach programu DG Edukacja i Kultura, Program Uczenie się przez całe życie. W wizycie uczestniczyło 16 przedstawicieli instytucji edukacyjnych, pracowników ministerstw, uczelni wyższych, dyrektorów szkół, przedstawicieli organizacji pozarządowych z krajów: Francja, Niemcy, Czechy, Turcja, Szwajcaria, Nowa Zelandia, Włochy, Turcja, Chorwacja, Irlandia, Wielka Brytania, Węgry i Polska.

Myśląc o modernizacji nauczania i związanych z nią zmianach jakościowych w edukacji szkolnej nie możemy pomijać kluczowej roli kadry zarządzającej szkołami. Najbardziej innowacyjni i wysoce kompetentni nauczyciele wykorzystujący dobrodziejstwa technologii w nauczaniu nie spowodują znaczącej zmiany, jeśli za nimi nie będą stali ci, którzy w szkołach podejmują najważniejsze decyzje. Tak więc nie tylko e-nauczyciel jest ważny, ale także e-dyrektor.

W powszechnym rozumieniu rozwój ruchowy i rozwój intelektualny dziecka  to dwie odrębne sprawy. Tymczasem to sprawność ruchowa decyduje o właściwym rozwoju dziecka i to we wszystkich obszarach: intelektualnym, emocjonalnym, społecznym; wpływa na stan jego zdrowia i określa tzw. gotowość szkolną, czyli gotowość psychoruchową do sprawnego wykonywania zadań stawianych przed dzieckiem w szkole.

Kilka dni temu, na początku kwietnia, szóstoklasiści przystąpili do pierwszego TAK poważnego egzaminu. Namiastkę stresu, który towarzyszył temu wydarzeniu, poznali kilka lat wcześniej, podczas sprawdzianu trzecioklasistów. Dlaczego dwunastolatkowie muszą (i czy rzeczywiście muszą) przeżywać tyle stresu?