Nie zawsze zajęcia szkolne musi prowadzić nauczyciel. Tym razem przedstawię kilka pomysłów na zamianę miejsce w nauczaniu - zastąpienie wykładu nauczyciela (współ-)prowadzeniem lekcji przez samych uczniów.

Jedną z kompetencji przyszłości, do rozwoju której namawia wielu specjalistów jest krytyczne myślenie. To bez wątpienia prawda. Problem zaczyna się od ustalenia, o czym mówimy. Dla jednych podstawą krytycznego myślenia jest ugruntowana wiedza w obszarze, w którym zamierzamy tej kompetencji użyć. Dla innych to zbiór konkretnych narzędzi pozwalających określić co z czego wynika i w jaki sposób potwierdzić, że tak jest naprawdę. Dla jeszcze innych to kwestia pewnej postawy i elastyczności w obszarze poszukiwania, weryfikacji i stosowania prawdy.

Mikołaj Marcela anonsuje swoją kolejną książkę, pod bardzo atrakcyjnym tytułem: „Nie musisz”. Pisze: „Nie musisz być perfekcyjną mamą, najlepszym pracownikiem, wybitną profesjonalistką, wzorowym uczniem. Gdy czujesz zmęczenie lub – co gorsza – wypalenie, masz prawo do odpoczynku... Ale czy na pewno? Czy gdy sobie odpuścisz, nie usłyszysz, że jesteś leniwa, roszczeniowy, że brak Ci ambicji lub że to objaw słabości?”.

Zainteresowanie matematyką i postrzeganie swojej kompetencji w tej dziedzinie są na ogół dość pozytywne wśród dzieci, które zaczynają naukę w szkole podstawowej, ale stopniowo stają się mniej pozytywne w trakcie pierwszych trzech lat nauki. To wniosek fińskich badaczy, na postawie badań prowadzonych w fińskich szkołach. Zmiany w zainteresowaniu matematyką i samoocenie własnej kompetencji są ze sobą powiązane. Innymi słowy, jeśli zainteresowanie dziecka matematyką gaśnie, to samo dzieje się z postrzeganiem własnej kompetencji matematycznej i odwrotnie.

Karteczki samoprzylepne towarzyszą nam na co dzień i okazują się niezastąpione w naszej codzienności. Z powodzeniem mogą być także stosowane w nauczaniu. Oto kolejnych kilka praktycznych sposobów na wykorzystanie karteczek samoprzylepnych w nauczaniu.

Trudno jest znaleźć dziedzinę bardziej różnorodną i wieloznaczną niż sztuka. Dla każdego z nas ma ona inne znaczenie, wywołuje odmienne emocje i inspiruje do różnych interpretacji. Istnieje milion powodów, dla których warto „robić sztukę” z dziećmi i stwarzać im optymalne warunki do twórczych poczynań. Dlaczego zatem wciąż tak wielu nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej nie przywiązuje wagi do aktywności plastycznej uczniów?