6 proc. PKB na oświatę i przyznanie samorządom terytorialnym prawa do decydowania o tworzeniu sieci szkół – m.in. takie postulaty skierowały do ministra edukacji środowiska uczestniczące w Kwadratowym Stole w sprawie modelu oświaty w Polsce.

Czytam komentarze na różnych stronach, rozmawiam z dzieciakami i czasami okazuje się, że kolejne wysokie noty to „przepustka” do mitycznego lepszego świata. „Jeśli będziesz mieć świadectwo z czerwonym paskiem, pojedziesz z nami na wakacje zagraniczne”. Brzmi znajomo? Usłyszeliście od dzieciaków podobne historie? A może inaczej? „Jak będziesz się dobrze uczyć, to dostaniesz się na dobre studia”. I co z tego, chciałoby się zapytać. Czy będziesz szczęśliwym człowiekiem?

Z początkiem czerwca przycichły echa strajków nauczycielskich, a w ministerialnym fotelu MEN zasiadł nowy szef resortu - niewątpliwie sytuacja w oświacie ulega więc normalizacji. Szkoły pełną parą wykonują przedwakacyjne zadania, a Centralna Komisja Egzaminacyjna ogłosiła już wyniki (i sukces) dwóch zewnętrznych egzaminów, ostatniego gimnazjalnego i pierwszego w historii po klasie ósmej. Sukces tym słodszy dla władzy, że okupiony wielkim wysiłkiem różnych służb państwowych, by zastąpić w komisjach egzaminacyjnych strajkujących nauczycieli.

Temat, którym dziś się zajmę, nie jest u nas popularny w dyskusjach szkolnych. To czym się najczęściej zajmujemy, to poprawa osiągnięć akademickich uczniów. Znalazłam omówienie badań (CORE) nad uczeniem się społecznym i emocjonalnym (SEL)[1]. Myślę, że warto nad tymi badaniami amerykańskimi się pochylić, bo mówią o wpływie umiejętności emocjonalnych na wyniki osiągane przez uczniów.

Młody człowiek kończący edukacją szkolną powinien wykazywać się kompetencjami w zakresie przedsiębiorczości, rozumianymi jako zdolność do wykorzystania szans i pomysłów oraz przekształcania ich w wartość dla siebie i innych. Nie zawsze się tak dzieje, ponieważ bardzo często na rozwijanie wśród uczniów przedsiębiorczości nie starcza w szkole czasu albo też nie ma dostatecznej woli, zrozumienia (i „chcenia”) potrzeby rozwoju uczniów w tym kierunku. Jeśli chcemy kształcić młodzież na osoby, które dadzą sobie radę w przyszłości na rynku pracy i w życiu społecznym, nie możemy tej kluczowej kompetencji dłużej zaniedbywać w systemie edukacji.

Dlaczego warto zostać w zawodzie nauczycielskim? - ten artykuł wygląda jak zamówione przez MEN - piewcę propagandy sukcesu - dzieło "ku pokrzepieniu nauczycielskich serc". Pozwolę sobie wlać łyżkę dziegciu do beczki miodu tak cudownego postrzegania edukacyjnej rzeczywistości.