W czasach ekspansji technologii informacyjno-komunikacyjnej (ICT) na przełomie XX/XXI w. kształcenie informatyczne w szkołach na całym świecie zepchnięto na dalszy plan. Otrzeźwienie przyszło pod koniec pierwszej dekady XXI w., gdy dramatycznie zmalało zainteresowanie kierunkami informatycznymi na uczelniach (o ponad 50% w USA i W. Brytanii; w Polsce w roku akademickim 2013/2014, z powodu braku dostatecznej liczby kandydatów, zamknięto kilka kierunków informatycznych na uczelniach publicznych i niepublicznych).

Złapaliśmy okiem kamery różne zdarzenia  i... co dalej? Nagrać film na zajęcia przedmiotowe to jedno, ale zmontować wszystkie ujęcia w spójną całość, to zupełnie inne wyzwanie. Teoretycznie najprostsze zadanie mamy wtedy, gdy tylko nasze nagranie dokumentowało pewne wydarzenia. Ale z wywiadem czy filmem o obiekcie historii może już nie być tak łatwo. Jak to wszystko zmontować?

Jak pokazują wyniki ostatnich badań PISA, poziom naszej edukacji jest na najlepszym poziomie od kilku lat. Z raportu zaprezentowanego w ubiegłym roku wynika, że Polska osiągnęła jeden z czołowych rezultatów na świecie, jeśli chodzi o przyrost liczby uczniów z najwyższymi wynikami. Znaleźliśmy się na 14 miejscu, spośród 64 krajów uczestniczących w badaniu. Można przypuszczać, że jest to wynik zmian w podstawie programowej i strukturze szkolnictwa, rezultat reform polskiej oświaty.

Powszechne staje się narzekanie na jakość pracy polskiej szkoły, przy czym różne środowiska różne jej elementy poddają krytyce i zgłaszają różne postulaty mające poprawić działanie szkoły i systemu edukacji.

Niedawno w sieci ogłoszono alert! Problem ważny, bo szerokopasmowy dostęp do internetu w polskiej szkole potrzebny. Uświadamia nam to między innymi tekst Dariusza Stacheckiego pt. Hamulec dla cyfrowej szkoły. Określa w nim między innymi standardy dla cyfrowej szkoły. Trudno przecenić jego wartość w budowaniu jej nowoczesnej infrastruktury. Ja ogłaszam jeszcze jeden: alert dla wychowania.

Kiedy w 2002 roku pojawiły się w polskich szkołach pierwsze dzienniki elektroniczne, wielu nauczycieli, rodziców i uczniów upatrywało w nich różnorakich zagrożeń czy utrudnień związanych ze zmianami. Musiało minąć kilka lat, zanim e-dziennik został powszechnie uznany za narzędzie wspierające nie tylko organizację pracy szkoły, ale także efektywną komunikację na linii nauczyciel-rodzic-uczeń. Dziś z tego rozwiązania korzysta ponad 2600 szkół, a interaktywne tablice czy plany lekcji są powszechnie wykorzystywane w każdej nowoczesnej placówce. A czy można mieć szkołę w telefonie?