Na internetowej strzelnicy, w dziale „Szkoła”, stoi kilka łatwych i bardzo popularnych celów. Wśród nich, na przykład: oceny szkolne, czerwony pasek, nieodkryte pasje, prace domowe, nieżyciowy program, dyktatura testów. Ostrzał trwa praktycznie bez przerwy, może tylko w zależności od fazy roku szkolnego na niektórych odcinkach słychać istną kanonadę, na innych zaś tylko pojedyncze wystrzały. I tak oto pod koniec roku szkolnego ucichło (chwilowo) wokół prac domowych, za to szczególnie popularnymi celami są oceny oraz tzw. czerwone paski na świadectwie (w istocie biało-czerwone, więc bardzo patriotyczne, co wcale jednak nie łagodzi krytyki).

Koniec roku szkolnego to czas podsumowań, wyciągania wniosków i konstruowania rekomendacji do dalszej pracy. Wakacje to też okres, w którym nauczyciele chcą ocenić swoją pracę, jej skuteczność i dokonać refleksji nad zmianą działań.

Pewien czas temu promowaliśmy wśród nauczycieli – SOK, czyli Sprawnościowy OK. Wiem, że wiele osób zaczęło z powodzeniem go stosować. Mało o tym mówimy, bo pomysł jest bardzo prosty i łatwy w zastosowaniu. Przedstawię go w trzech krokach.

Panel inauguracyjny, wywiady, interaktywne wykłady, eksperckie webinary, warsztaty, gorące dyskusje, giełda inicjatyw – wszystko wyłącznie online. Tak przebiegać będzie tegoroczna konferencja Pokazać – Przekazać 2020 Centrum Nauki Kopernik. Ze względu na pandemię została przeniesiona do świata wirtualnego. Potrwa od początku lipca do końca sierpnia. Edunews.pl jest patronem medialnym tego wydarzenia edukacyjnego.

Czas podsumowań, refleksji. Co nam się udało? Z czego jesteśmy dumni? Nad czym można by było popracować w nowym roku szkolnym? Tym ważniejszy jest to moment, że nauczanie w drugim półroczu wyglądało zupełnie inaczej, niż dotychczas. Czy dzięki temu nauczyliśmy się czegoś nowego?

Ciekawi mnie, czy tytuł tego artykułu wywołał w głowie Czytelnika skojarzenia z pojęciami tak żywo obecnymi dzisiaj w debacie publicznej, jak pedofilia albo homofobia? Może nasunął pytanie, czy autor „Wokół szkoły” poczuł, aby potrzebę zabrania głosu w sprawie któregoś z tych zjawisk? Wszak mieszczą się one w materii, z którą ma do czynienia pedagog, i wobec której nie powinien pozostać obojętny. Otóż jednak nie. Nie potrafiłbym napisać niczego ponad to, co już padło we wielu pełnych oburzenia komentarzach po premierze filmu „Zabawa w chowanego”, oraz po ostatnich wypowiedziach patologicznie wzmożonych moralnie polityków na temat LGBT.